ÖZEL EĞİTİMDE AİLENİN ROLÜ
Çocuk doğduğu andan itibaren çevresindeki fiziksel ve duygusal uyaranlarla etkileşimde bulunarak gelişmektedir.Bebeklik döneminden itibaren çocuk ne kadar çok farklı uyaranlarla karşı karşıya gelirse o kadar çok gelişme göstermektedir.Çocuğun çevresini fark etmeye başlamasıyla birlikte ilk taklit,model olma,deneme-yanılma gibi hareketlerle temel davranış kalıplarını ailede kazanırlar.Bu sebeplerle aile çocuğun ilk ve en önemli eğitimcisidir.
Dünyanın neresinde olursa olsun aynı anne babadan olsa dahi her çocuk farklı bir kişisel özelliğe sahiptir. Kapasiteleri,dünyayı algılama biçimleri,fiziksel özellikleri birbirinden farklıdır ve her çocuk bütün bu farklılıklarıyla yaşamda en iyi şekilde yer almayı hak eder.Önemle üzerine durmamız gerekenlerden biri de,hiçbir birey toplum dışında bırakılmaya maruz kalamaz.Özel gereksinimli çocuklarımızın da toplumda en iyi şekilde yaşamlarını sürdürebilmeleri için diğer bireyler gibi eğitime ihtiyaçları vardır.Bu eğitimlerinde çocuk için aile, en can alıcı alandır.Her birey faklılıklar gösterdiğine göre çocuk için ilk eğitimci olan anne-baba,çocuklarının gelişmelerini görmek amaçlarıysa eğitiminin içerisinde aktif olmalı,çocuklarını tanımaya çalışmalı,onların hangi alanda başarılı veya başarısız olduklarını bilmelidir.
Özel gereksinimli çocuklarımız ailelerin de bildiği gibi geç güç öğrenmekte,çabuk unutmaktadır ve vaktini okuldan çok ailesiyle geçirmektedir.Dolayısıyla bu noktada okul- aile iş birliği son derece önem arz etmektedir.Okul,çocuğun gelişimi adına aileler için birer rehberdir.Anne- baba bu konuda çocuklarımızın öğretmenleri ve fizyoterapistleri ile tanışmalı, zaman zaman eğitimi ve egzersizleri konusunda görüşerek eğitimini evde de uygulamaya çalışmalıdır.Çocuğun eğitimi için bilimsel bir yaklaşım şart değildir.En başta belirttiğim gibi ailelerin çocuk için ‘’iyi model’’ olması da gelişimi açısından çok önemlidir.Volteire’nin de dediği gibi “Aile, her türlü iyilik ve kötülüğün öğretildiği bir okuldur.”
Unutmamalıyız ki özel gereksinimli çocuklarımızın toplum tarafından kabul edilip önemsenmesi için ilk olarak ailelerin önemsemesi, değer vermesi ve ilerleme kaydedeceğine inanması gereklidir. Çocuk açısından baktığımızda da sadece özel gereksinimli çocuklar için değil, bütün çocuklar için gerekli olan güven duygusu ‘’Ailem beni seviyor ve önemsiyor.’’ duygusunu hissetmesi, başarabilme arzusunun çok büyük bir adımıdır.
REMZİYE ANARAT
EMİREFENDİ ŞUBESİ
REHBER ÖĞRETMENİ